Jan Popczyk

Jan Popczyk (profesor tytularny od 1987 r.) w pierwszej fazie badań naukowych (do uzyskania tytułu profesorskiego) zajmował się zmianą opisu deterministycznego całego sektora elektroenergetycznego na opis statystyczno-probabilistyczny. W drugiej fazie – działalności gospodarczej – był głównym autorem koncepcji ustrojowej reformy polskiej elektroenergetyki, realizowanej w ramach zmian ustrojowych państwa polskiego zapoczątkowanych w 1989 r. Tworzył i był pierwszym prezesem Polskich Sieci Elektroenergetycznych do 1995 roku, w którym nastąpiło połączenie polskiego systemu elektroenergetycznego z systemami Europy Zachodniej. W trzeciej fazie – od początku stulecia – pracuje nad podstawami przełomowej transformacji energetycznej do elektroprosumeryzmu, bazującej na zmianie tripletów paradygmatów naukowych od: schodzącego (całej historycznej energetyki) do wschodzącego (elektroprosumeryzmu). W triplecie schodzącym historycznej energetyki korporacyjnej (paliw kopalnych oraz jądrowej) definiuje paradygmaty: wzrostu (i skali), monopolu naturalnego (i regulacyjnego) oraz polityki energetycznej (i bezpieczeństwa energetycznego), natomiast w triplecie wschodzącym elektroprosumeryzmu paradygmaty: elektroprosumencki, egzergetyczny i wirtualizacyjny. Empiryczną transformację energetyczną – na całej trajektorii zmiany tripletów – nazywa transformacją energetyczną do elektroprosumeryzmu (TEE). Proponuje jednolicie kryterium entropijno-egzergetyzacyjne w jej (TEE) wszystkich (w tendencji) trzech wymiarach: społeczno-politycznym, technologiczno-gospodarczym i środowiskowo-klimatycznym. Kryterium entropijno-egzergetyzacyjne oznacza w horyzoncie 2050 praktyczną jedyność monizmu elektrycznego OZE, czyli jedyność zaspakajania wszystkich potrzeb energetycznych (każdej gospodarki) za pomocą energii elektrycznej z OZE.